Vun Wür un Såken
De Zeddelkasten-Wand – so as Googeln vör hunnert Johren
Wenn ein’ hüttaudåchs wat œwer ein Themå weiten will, söcht’n mit ’ne Säukmaschin in dat Internet nå Wür un Såken. Ünner „Allens“, „Biller“ orrer „Bäuker“ is meist dat tau finnen, wat ein’ söcht hett. Disse Oordnung nå Themen hett Richard Wossidlo all vördigitål anwenn’t. Tau siene Tiet wier de „Dåtenbänk“ de Zeddelkasten-Wand.
Dat Mäkelborgsche Würbauk
De plattdüütsch Språk intaufangen un tau erhollen, wier de Anfang von de Sammelarbeit von Richard Wossidlo. Dat güng los mit dat Afschriewen von de Zeddels, up de Besünnerheiten von de Språk stünnen, de von Bedüdung wieren. Von 1913 an reigte hei dat allens nå dat Alphabet un füng up disse Oort mit de Arbeit an sien Würkbauk an. Herrmann Teuchert (1880-1972) wecker denn Lihrstauhl för nedderdüütsche un nedderlandsche Språken un Literatur an de Universität Rostock har, måkte von 1926 an wieder mit dat Mäkelborgsche Würbauk. In de Johren von 1937 bet 1992 keemen 70 Lieferungen in sœben Bänn’ rut.
Dat Wossidlo-Archiv un WossiDiA
Nå denn Tweiten Weltkrieg wür allens, wat Wossidlo tau Läwenstieden schräwen har, nå Rostock bröcht. Hier grünnte sik ’ne Butenstäd von dat Institut för düütsche Volkskunn’, wat tau de Berliner Akademie för Wätenschaften hüürte. Hüt licht dat allens in de Wossidlo-Forschungsstäd för Europäisch’ Ethnologie/Volkskunn an de Universität Rostock. De Wossidlo-Sammlung wür von 2010 bet 2014 in dat digitåle Archiv „WossiDiA“ œwerdrågen. Betåhlt wür dat mit Geld von de Düütsche Forschungsgemeinschaft (DFG) un von dat Bunnesamt för Bevölkerungsschutz (BBK).
Wossidlo un de Såken
Näben siene anner Arbeit hett Wossidlo besünnere Såken – Arbeitsgerätschaften, Volkskunst, Deile von Drachten – sammelt, wenn em dat för de Volkskunn bedüdend düchte. Von 1900 an füng hei up siene Reisen ok dormit an, so’ne Objekten nich Fellaftreckers un Giermichels tau œwerlåten, de dormit hökern un Geld måken wullen. De Såken, de tau de Tiet anfüngen tau verschwinnen, würn so tau Relikten ut „Olle Tieden“, de sik verlohnten uptauhägen.
